Bałam się, miałam dwoje małych dzieci z poprzedniego małżeństwa. Moje trzecie dziecko miało mniej niż rok, kiedy zorientowałam się, że czuję się uwięziona. Często płakałam, bo czułam, że nie mogę żyć w ten sposób, udając, że wszystko jest w porządku na zewnątrz, a czując się jak żywy trup wewnątrz siebie. Nie miałam energii, czułam się samotna, wiedziałam, że coś jest nie tak, ale nie potrafiłam tego nazwać. Tłumaczyłam jego kontrolę jako sposób troski, a jego zachowanie jako wynik ran z poprzednich związków. Doszłam do punktu, w którym bałam się o własne życie, by podjąć decyzję, że muszę znaleźć sposób, by odejść od tego mężczyzny.

To część mojej historii. Kiedy teraz o tym myślę, nie mogę uwierzyć, że to byłam ja, jeszcze kilka lat temu.

Nie wiem, z czym się teraz zmagasz, i nawet jeśli jesteś tylko gościem tutaj i potrzebujesz czasu, by wrócić do mnie, wiedz, że nie jesteś sam/a i jeśli to nie jest kwestia życia i śmierci, ani stan terminalny – zawsze jest rozwiązanie! Zawsze! Życzę Ci wszystkiego najlepszego i wysyłam mnóstwo miłości i siły w Twoją stronę.